ค้นหาสมุนไพร  
     
   
   
   
     
 
   
eherb ผลการค้นหา ดันหมี, ก้านเหลือง
ดันหมี, ก้านเหลือง
Gonocaryum lobbianum (Miers) Kurz
 
 
 
 
 
รายละเอียดทางพฤษศาสตร์
 
  วงศ์ Icacinaceae
 
  ชื่อวิทยาศาสตร์ Gonocaryum lobbianum (Miers) Kurz
 
  ชื่อไทย ดันหมี, ก้านเหลือง
 
  ชื่อท้องถิ่น มักยังกึ๊ด(ขมุ), ต้องหลัวเย้ง(ม้ง), จ้ากิ่งยั้ง(เมี่ยน), มะขมขี้สาก(คนเมือง)
 
  ลักษณะทาง พฤกษศาสตร์ ไม้ยืนต้น สูง 2-7 เมตร เปลือกต้นเรียบ สีเทา ถึงน้ำตาล กิ่งก้าน เรียวยาว ปลายกิ่งมีขนละเอียด ผลสด รูปกระสวย สีเขียว เมื่อสุกเปลี่ยนเป็นสีม่วงน้ำเงินหรือดำ
 
  ใบ ใบเดี่ยวเรียงสลับ รูปวงรี เนื้อใบเหนียวและหนา กว้าง 3-8 ซม.ยาว 10-16 ซม. ก้านใบสีเหลือง
 
  ดอก ดอกช่อ ออกดอกที่ซอกใบ เป็นช่อสั้นๆ ดอกย่อย 2-3 ดอกแยกเพศ อยู่กันคนละต้น กลีบดอกสีขาวแกมเขียว เชื่อมติดกันเป็นหลอด
 
  ผล -
 
  สรรพคุณ / การใช้ประโยชน์ - เมล็ด นำมาต้มรับประทาน(ขมุ)
ผล เผาไฟแล้วกินเนื้อข้างใน(คนเมือง)
- เมล็ด เป็นยาระบาย, ใบ ต้มน้ำดื่มแก้อาการปัสสาวะขัด(คนเมือง)
ใบ ใช้ต้มน้ำร่วมกับ ใบช่านโฟว(ว่านน้ำเล็ก) ลำต้นป้วงเดียตม เครือไฮ่มวย ต้นถ้าทางเมีย ใบสะโกวเดี๋ยง(เดื่อฮาก) ใบอิ่มบั๊วะ (หนาดหลวง) ต้นเดี่ยปวง(สามร้อยยอด) ใบทิ่นหุ้งจา(ฝ่าแป้ง) ให้ สตรีหลังคลอดบุตรที่อยู่ไฟอาบเพื่อช่วยให้มดลูกเข้าอู่เร็วขึ้น(ถ้าหาสมุนไพรได้ไม่ครบก็ให้ใช้เท่าที่หาได้)(เมี่ยน)
- เปลือกลำต้น ขูดแล้วนำมาตากแห้งผสมยาสูบ(ม้ง)
 
  อ้างอิง เต็ม สมิตินันทน์,2544. ชื่อพรรณไม้แห่งประเทศไทย. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ สำนักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้, กรุงเทพฯ.
ลักษณะ http://www.qsbg.org/database/plantdb/mdp/mdpdetails.asp?id=246
 
  สภาพนิเวศ -
 
  เอกสารประกอบ
 
ภาพนิ่ง